To co musimy utracić

„To co musimy utracić” Judith Viorst to książka o tym wszystkim co musimy odpuścić, zostawić i utracić podczas naszego życia.

Jesteśmy nauczeni gromadzenia: rzeczy, wiedzy, dyplomów. Tracenie uważamy za stratę. A w swoim życiu warto zostawiać za sobą to, co już nam nie służy. Judith Viorst analizuje poszczególne stadia życia ludzkiego, od narodzin po śmierć, i pokazuje nam co należałoby zostawić, z utrata czego się pogodzić. I czego nigdy w tym życiu nie będziemy mieć.

Stopniowo pozbywamy się młodości, urody, zdrowia. To rzeczy przemijające, na które mamy bardzo ograniczony wpływ. Lecz w życiu tracimy również ułudy i fantazje, którymi karmią nas kultura, spoleczenstwo , nasze własne potrzeby. Życie uczy nas, że miłość łączy się z momentami nienawiści, dobro przeplata się że złem, siła ze słabością, radość że smutkiem. I to normalne. Nie ma idealnych związków, idealnego rodzicielstwa, wiecznie zadowolonych z życia ludzi, nieskazitelnych świętych. I warto sobie to wszystko uświadomić. Inaczej wciąż będziemy gonić króliczka nie umiejąc cieszyć się tym, co jest nam dane. I przegapimy to, co jest w naszej strefie wplywow. Tu i teraz.

Mądra, wartościową książka, w której nauka przeplata się z doświadczeniami życiowymi, proza z poezją, radość że smutkiem. Kilka pierwszych rozdziałów zdecydowanie bym skróciła i nie interpretowałabym tak wielu zjawisk kompleksem Edypa. Ale przesłanie warte jest przebrnięcia przez całość, również i te poczatki.

Polecam